Over ons
Geschiedenis
Hoe is de band ontstaan? Dat is een vraag die je aan ons oudste en wijste(?) lid Jan van Wallenburg moet vragen. Dit is zijn versie:
In feite begon het in de zomer van 1994 toen ik in Ierland een tinwhistle kocht. John, een kennis van me, vond samen muziek maken wel wat hebben. Via Jules Bitter leerden we Andy Louwe-Kooymans kennen waarmee we samen gingen spelen. Op een verjaardag ontmoette John violiste Lenny, die prompt mee ging spelen. James van de Water was al jaren bevriend met Andy, dus ook hij ontsnapte niet aan Windbroke. Andy had een oud-collega Ed die ooit gezongen had. Ed had een buurman, Jaap, die ook aan Keltische muziek was begonnen. En zo kwam Windbroke tot stand. Lenny en Andy emigreerden en James nam afscheid. Zo ontstond de huidige viermansformatie die iedere donderdagavond in een harmonieuze en ontspannen sfeer repeteert.
Een andere versie is deze:
Windbroke is een Zeeuwse folk band die zijn oorsprong vindt in een vriendengroep die rond 2003 in Arnemuiden is ontstaan. De leden vonden elkaar in de gezamenlijke liefde voor Keltische muziek. Van deze vrienden maken alleen John en Jan nog deel uit van de band. In de eerste jaren was er eigenlijk nog geen sprake van een “band”. Meer een groep mensen die elkaar uitdaagden met verschillende vormen van muziek van Ierse en Schotse oorsprong. Toch werd in 2004 aarzelend het publiek opgezocht. De eerste serieuzere optredens dateren van rond 2009. Hierna zijn er verschillende wisselingen in samenstelling geweest. De belangrijkste zijn het toetreden van James van de Water, Ed van der Kuijl, Lenny Sanderse en na haar vertrek Jaap van Liere. Na vertrek van Andy naar Noorwegen, en Lenny naar Noord-Holland Is Windbroke een tijd als vijfkoppige band actief geweest met onder meer optredens in Nederland, Noorwegen en Frankrijk. De huidige formatie is ontstaan na vertrek van James in 2013. Na een grondige herontdekking van het repertoire ging de band verder als viermansformatie. U zult merken dat het enthousiasme waarop de vaak oude traditionele nummers vertolkt worden vooral voortkomt uit de vriendschapsband tussen de bandleden en de liefde voor deze muzieksoort.
Jan van Wallenburg
Jan is onze Nestor, levensgenieter en geweldige tin- en lowwhistler. Van de oorsprong van Jan’s muzikale aspiraties is ons bekend dat hij vroeger verdienstelijk dwarsfluit speelde binnen de Zeeuwse muziekschool en later ook in een orkest met experimentele muziek. De belangstelling voor de traditionele Ierse en Keltische muziek begon toen Jan een whistle kocht tijdens een van zijn reizen naar Engeland. Jan had vroeger een flinke afkeer van gezongen nummers. Inmiddels accepteert hij -voor de vorm onder protest- de songs in onze programma’s. Jan behoedt ons als we teveel de populistische kant dreigen op te gaan. Back-to-basic Jigs, Reels en Polka’s brengen ons dan weer met de beide voeten op de Keltische vloer. Hij kan ook vreselijk goed moppen tappen en tijdens onze buitenlandse trips aardappels schillen en English Breakfast klaarmaken. Al met al is Jan een belangrijk lid van de band die met zijn fluitspel de basis vormt van onze muziek.
Jan zegt over de band:
Wat mij heel erg aanspreekt is het feit dat een tune of een song eigenlijk nooit een definitieve versie krijgt door de spontane invallen van de windbrokers. Op die manier zullen we geen last krijgen van routine en versuffing en blijft het spelen echt speels.
Ed van der Kuijl
Ed speelt al vanaf zijn jeugd gitaar, maar zijn passie gaat vooral uit naar zingen. In de jaren 70 zong hij in een coverband. Een hele tijd is de muziek door omstandigheden op een tweede plaats geraakt. Daarin kwam verandering toen Andy hem bij een feestje hoorde meezingen met live muziek. Hij werd overgehaald om bij Windbroke te gaan zingen. Vanaf dat moment heeft Ed ook de gitaar weer ter hand genomen. Om nog meer het “Ierse geluid” te kunnen evenaren heeft hij deze vanaf toen gestemd in de Ierse (DADGAD) stemming, De uitdaging dat je dan bijna opnieuw gitaar moet leren spelen werd succesvol voltooid. Hierna kwam de Ierse Bouzouki in beeld die Ed sinds een aantal jaar bespeelt. Dit oorspronkelijk Griekse instrument is jaren terug geïntegreerd in de Ierse muziek. Samen met de gevoelige zang van Ed, die veel mensen tot tranen roert, ondersteunt het ons gezamenlijke doel: het geloofwaardig neerzetten van Keltische muziek.
Ed zegt over de band:
(H)eerlijke keuzes van Keltische muziek van Ierse, Schotse, Bretonse en Gallicische oorsprong, die een genot zijn om te mogen spelen en zingen. Je voelt de geschiedenis en Keltische sfeer in de muziek van Windbroke! Tussen de bandleden is een hechte vriendschap ontstaan waarin we elkaar niet alleen persoonlijk maar ook muzikaal goed aanvoelen (Volgens mij één van de uitgangspunten van een band).
John van Rossum
John begon met het bespelen van de Bohdrán vanuit een gevoel dat muziek meer moet zijn dan alleen maar er naar luisteren. De Bohdrán is de bijzondere typisch Keltische lijsttrommel met niet alleen ritme maar ook toonvorming. John had altijd al veel belangstelling voor allerlei soorten muziek maar de Keltische muziek in het bijzonder. Lessen en workshops (o.a. bij Rob Bitter) brachten hem benodige vaardigheden bij. Door zijn jarenlange ervaring bespeelt hij het instrument met een onwaarschijnlijke behendigheid. Ons goedlachse bandlid fungeert als de noodrem en het ritmische orakel van de band. Het is niet snel verkeerd, maar als John zijn kritische ogen opslaat kan je er van uit gaan dat er iets moet worden aangepast aan maat, tempo of ritme
Daarnaast is John erg bedreven in audio-, video- en ander podiumdingen. Hij zorgt voor het geluid in de zaal maar, voor ons nog belangrijker, ook voor het geluid op het podium waardoor we elkaar goed kunnen horen. Bij onze albums is hij verantwoordelijk voor de opnametechniek. Ook voor onze persoonlijke problemen met ICT en andere voor ons moeilijk te bevatten techniek is hij altijd bereid om advies te geven en , liever nog, een flinke discussie op touw te zetten!
Jaap van Liere
Jaap is in 2010 als laatste tot Windbroke toegetreden na het vertrek van Lenny en Andy. Zijn meest prille muziekherinnering is het bespelen van de mondharmonica van zijn vader, wat door de toehoorders als wisselend succesvol moet zijn ervaren. Wat matige relaties met de Zeeuwse muziekschool en de accordeonvereniging volgden. Jaap bleek meer plezier te beleven aan het autodidactisch aangeleerd gitaarspel. Na enkele jaren accordeonles had hij het wel gezien en begon zich toe te leggen op gitaar. Jarenlang begeleide hij verschillende koren. Tijdens een “buitenkunst” week herontdekte hij oude volksmuziek waarop een set diatonische fluiten (tinwhistles) werd aangeschaft. Na het nodige broddelwerk kreeg (buurman) Ed door dat Jaap dezelfde soort muziek zat te oefenen die hij met Windbroke speelde. Er was een fles whiskey voor nodig om hem over te halen mee te gaan spelen. Naast Windbroke speelde Jaap ook verschillende jaren in Slán tot deze band werd ontbonden. Jaap is een multi-muzikant met gevoel voor humor. Hij bespeelt in Windbroke (Ierse) banjo, accordeon, gitaar, whistles, mandoline, mondharmonica op vaak onnavolgbare wijze. Sinds kort is ook een concertina in beeld. Ook neemt hij bij enkele nummers de zang of backing vocals voor zijn rekening, mixt en mastert onze CD’s en schreef verschillende eigen nummers voor de band.
Jaap over de band:
De basis van Windbroke is een diep gevoelde vriendschap. Niet alleen verbondenheid door muziek maar ook door ons gezamenlijke gevoel voor humor. Voorop staat het plezier in samen musiceren en dat is ook merkbaar voor het publiek. Daarnaast worden er vóór de repetitie en tijdens de (whiskey) pauze heel wat interessante gesprekken en discussies gevoerd. Kortom: muziek maken in een fantastische sfeer!